DŁUUUGA... ZIELONA MILA

OPIS:

Rok 1932. W USA trwa Wielki Kryzys; panuje głód i bezrobocie. Paul Edgecombe pracuje jako strażnik w więzieniu Cold Mountain, do którego trafiają ci, na których państwo postawiło już krzyżyk. To dla nich przeznaczone jest specjalne pomieszczenie przylegające do bloku E, gdzie na drewnianym podium stoi krzesło elektryczne zwane Starą Iskrówą. Ostatnia droga każdego z więźniów będzie prowadzić po zielonym linoleum.
Nikt nie wydaje się bardziej zasługiwać na śmierć niż John Coffey, czarny olbrzym, skazany za przerażającą zbrodnię, której dopuścił się na dwóch małych dziewczynkach. "Nie mogłem nic pomóc", powtarzał, gdy go schwytano." Próbowałem to cofnąć, ale było już za późno..." Ten, kto sądzi, że wymierzenie sprawiedliwości okaże się łatwe i proste, jest w wielkim błędzie - o czym przekona się podejmując z Johnem Coffey'em koszmarną podróż przez Zieloną Milę...

KSIĄŻKA:

No i proszę. King potrafi nie tylko pisać ociekające krwią horrory:-). "Zielona Mila" to nie jest gatunek, do którego nas przyzwyczaił. To raczej mieszanka kryminału i thrillera z elementami fantastyki. A ta mieszanka sprawia, że trudno o tej powieści zapomnieć.
Książka ta, to wspomnienia Paula Edgecombe'a, byłego strażnika więziennego pracującego na terenie bloku śmierci, a obecnie pensjonariusza domu starców. 

Tytułowa "Zielona Mila" - to kolor linoleum na podłodze korytarza bloku E, po którym kroczą więźniowie w drodze na egzekucję. 
Życie w więzieniu toczy się zwykłym trybem do czasu, gdy pojawia się w nim ogromny Murzyn o duszy i umyśle dziecka: John Coffey, oskarżony o okrutne zabójstwo dwóch dziewczynek. Początkowo sceptycznie nastawieni strażnicy więzienni nie wyłączając Paula stopniowo zaczynają wątpić w winę nowego więźnia.
Całe przekonanie o winie Coffey'a zaczyna gwałtownie topnieć w momencie, gdy okazuje nadprzyrodzone zdolności uzdrawiania, zaczynając od małej myszki, a na żonie naczelnika więzienia skończywszy.

Dobro emanujące z Johna Coffey'a ostatecznie przegrywa, nie mogąc poradzić sobie z ogromem zła panującym na świecie, walką z nim i samotnością. 
Dopiero w więzieniu w ostatnich dniach swojego życia John zdobywa przyjaciół wśród strażników więziennych - ludzi stojących po drugiej stronie barykady.
Widać to wyraźnie w scenie egzekucji Coffey'a: kruchy łańcuszek z ludzi - Paula i jego kolegów, emanujących dobrem i życzliwością otaczającym skazańca, wśród tłumu pałającego nienawiścią i żądzą zemsty.
Co ważne, nim dokonało się jego życie, John Coffey zdążył obdarzyć ludzi dobrem i ukarać zło, więc może nie do końca odchodzi przegrany? To jest właśnie to, co King lubi robić w zakończeniach swoich opowieści. Pozostawia nas z pytaniem, na które odpowiedzieć musimy sobie sami. 
Dla mnie? Książka - rewelacja, przeczytana niejeden raz i każdorazowo wyciskająca mi łzy z oczu.

 

Cytaty z książki:

1. „Nawet dziwna miłość jest lepsza od braku miłości".

2. "Ale ludzie kochają hipokrytów - rozpoznają w nich samych siebie i zawsze robi im się ciepło na sercu, gdy złapie się kogoś innego ze spuszczonymi gatkami i kutasem na wierzchu.”

3. "Pan Dzwoneczek lubił gonić i popychać przed sobą szpulkę; po wszystkich tych latach wciąż bardzo to lubił. Wszyscy powinniśmy tak wytrwale dochowywać wierności naszym pasjom”

4. "Ziemia kręci się i nie sposób na to poradzić. Można kręcić się razem z nią albo zatrzymać się w miejscu, żeby zaprotestować i polecieć na łeb, na szyję”

5. " Przykro mi, że jestem tym, czym jestem".

A FILM?

Efekt ten sam: oglądałam film kilka razy i tak samo mnie poruszył jak książka. Dwie sceny - w kinie i egzekucja Coffey'a, wzruszą nawet kamień. A więc uszykowałam sobie w pobliżu paczkę chusteczek higienicznych i mogłam oglądać.:-)

Film okazał się  wyjątkowo udany. 
Świetny, praktycznie trzymający przez cały czas w napięciu.   
Obsada aktorska w osobie Toma Hanksa, Davida Morse'a i Michaela Clarke'a Duncana,była wyjątkowo trafiona. Także aktorzy drugoplanowi spisali się tu bez zarzutu. Reżyser nie oszczędzał zatrudniając tak wybitnych aktorów, dobierając idealnie scenografię i efekty specjalne, które choć nie wyszukane w zupełności moim zdaniem wystarczyły aby oddać w filmie klimat grozy.
Co ciekawe, historie więźniów siedzących w celach bloku śmierci także potrafią wzruszyć. Pokazują, że nie każdy z tych skazańców czekających na egzekucję jest zatwardziałym przestępcą, że także oni posiadają dobre ludzkie uczucia, które do końca w nich nie zgasły. Bardziej darzyłam sympatią Eduarda Delacroix - opiekuna małej myszki, niż Percy'ego Wetmora - strażnika i pupilka gubernatora. On i "Dziki Joe" - to jedyne wyraźnie negatywne postacie w całej opowieści.
Ekranizacja "Zielonej Mili" praktycznie jest wierną kopią książki, nie licząc niewielkich zmian dotyczących fragmentów życia i pobytu Paula  Edgecombe'a w domu starców.
Frank Darabont - reżyser, doskonale wiedział czego chce King, w ekranizacji jednej ze swoich najlepszych książek, dlatego postarał się to zrobić jak najlepiej.

Efekt: cztery nominacje do Oscara i Złotego Globu.
Do dziś film "Zielona Mila " szczytuje w światowych rankingach.
Moim zdaniem jest to jedna z najlepszych ekranizacji książek Stephena Kinga.

 

gatunek:	Dramat
produkcja:	USA
premiera:	24 marca 2000 (Polska) 6 grudnia 1999 (świat)
reżyseria:	Frank Darabont
scenariusz:	Frank Darabont

Dramat

USA

24 marca 2000 (Polska) 6 grudnia 1999 (świat)

Frank Darabont

Frank Darabont

	obsada:
	Tom Hanks - Paul Edgecombe   David Morse - Brutus "Brutal" Howell   Bonnie Hunt - Jan Edgecomb   Michael Clarke Duncan - John Coffey   James Cromwell - Naczelnik Hal Moores   Michael Jeter - Eduard Delacroix   Graham Greene - Arlen Bitterbuck   Doug Hutchison - Percy Wetmore
	ciekawostki: 1. Początkowo to Tom Hanks miał zagrać leciwego Paula Edgecomba. Ponieważ jednak charakteryzacja okazała się mało wiarygodna, rola 108-letniego Edgecomba przypadła w końcu 82-letniemu Dabbsowi Greerowi. 2. Propozycję zagrania Paula Edgecomba dostał John Travolta, jednak ją odrzucił. 3. Strażnicy noszą mundury, chociaż w czasach, gdy rozgrywa się akcja filmu, strażnicy ich nie mieli. 4. Akcja filmu dzieje się w 1935 roku. Na ścianie wisi kwarcowy zegar. Urządzenia tego typu były wynalezione w 1927 roku, lecz nie były używane nawet w laboratoriach do późnych lat 40-tych. 5. Eduard Delacroix czyta "Mroczne opowieści" z listopada 1937 roku, mimo iż akcja filmu jest osadzona dwa lata wcześniej. 6. Do 1957 roku egzekucje odbywały się w Luizjanie tylko w budynkach sądowych, a nie więziennych. 7. Płeć myszy pojawiającej się w filmie zmienia się i jest to dość dobrze widoczne zwłaszcza podczas pierwszego spotkania z nią, jak i podczas dzielenia się z Johnem chlebem kukurydzianym. 8. Dziki Bill leży na materacu, który jest na podłodze w jego celi. Kiedy Paul daje mu napój ten siada na łóżku, na którym jest już również materac. 9. Akcja filmu dzieje się w Luizjanie. W pierwszych ujęciach więzienia "Cold Mountain Penitentiary" w tle widać góry, mimo iż w Luizjanie nie ma żadnych gór. 10. Podczas egzekucji Eduarda Delacroix jedna z żarówek nad "zieloną milą", która jest między biurkiem a celą Whartona eksploduje. Kiedy później do celi Coffey'a podąża Paul żarówka świeci się nadal. 11. Podczas scen egzekucji Eduarda Delacroix poziom wody w wiadrze zmienia się w poszczególnych ujęciach, mimo iż Percy nie zmoczył ani razu gąbki. 12. Kiedy akcja filmu ma miejsce w latach 30. W radiu słychać nagranie Billie Holiday. Piosenkarka miała wtedy 15 lat i mało prawdopodobne, by stacja nadawała piosenki dzieci. 13. Kiedy ojciec dziewczynek biegnie na polu na jego ramieniu widać bliznę po powszechnym szczepieniu przeciwko ospie, które po raz pierwszy miało miejsce w 1935 roku (akcja powieści rozgrywa się 3 lata wcześniej). 14. Kiedy Brutal wykonuje egzekucję po komendzie do Van Haya "włączyć jedynkę" na generatorze zapalają się żarówki. Podczas egzekucji Eduarda Delacroix kiedy tą samą komendę wydaje Percy żarówki nie zapalają się. 15. Podczas spotkania Paula Edgecomba z Burtem Hammersmithem ten drugi mówi, iż "każdy ma prawo do obrony". W latach 30 w amerykańskim kodeksie karnym nie było takiego zapisu. 16. Plamy krwi pojawiają się w poszczególnych ujęciach na twarzy Harry'ego tuż po tym jak ten starł je z twarzy. 17. Kara śmierci poprzez krzesło elektryczne została wprowadzona w stanie Luizjana w 1940 roku. W latach 30 obowiązywało powieszenie. 18. W filmie słychać 3 piosenki Eddy'ego Howarda, które ten nagrał 4 października 1940 roku a więc 5 lat po czasie, w którym miejsce ma akcja filmu. 19. Kiedy Paul i Brutal trzymają Percy'ego na krześle elektrycznym fryzura tego trzeciego zmienia się w poszczególnych ujęciach. 20. Kiedy Brutal, Paul i Henry zamykają Percy'ego w izolatce wkładają mu w usta chustkę (by go zakneblować) i przyklejają taśmę. Później chustka jest już inaczej założona niż była wcześniej. 21. Podczas uzdrawiania Mellindy przez Johna długość piżamy kobiety zmienia się w poszczególnych ujęciach. 22. Percy czytając książkę o umysłowo chorych ma w niej animowanego "świerszczyka". Kiedy podchodzą do niego Paul i Brutal zamyka książkę i odrzuca ją na róg biurka. Po chwili, kiedy podnosi ją Paul ta jest otworzona (na stronach, między którymi Percy ukrył pisemko). 23. Na biurku strażników obok telefonu stoi mały, czarny zegar. Kiedy Dziki Bill szarpie się ze strażnikami zegar zostaje strącony na podłogę. Widać, iż jest to model Westclox Big Ben "Style 5". Model ten stworzył Henry Dreyfuss w 1939, akcja filmu ma miejsce 4 lata wcześniej. 24. Zdjęcia realizowano w Blowing Rock, Blue Ridge Mountains, Blue Ridge Parkway (Karolina Północna, USA) oraz Buffalo Valley, College Grove, Columbii, Lewisburgu, Nashville, Nolensville, Shelbyville (Tennessee, USA). 25. Akcja książki Stephena Kinga, na podstawie której powstał scenariusz do filmu, rozgrywa się w roku 1932, a więc 3 lata wcześniej niż akcja filmu. Pretekstem do wprowadzenia tej zmiany było wykorzystanie w filmie ujęć "Panów w cylindrach". 26. W rzeczywistości różnica we wzroście między Davidem Morsem i Michaelem Clarke Duncanem jest mniejsza niż jeden cal. W filmie wykorzystane zostały rozmaite sztuczki, aby bohater John Coffey (Duncan) górował jednak znacznie nad strażnikiem (Morse). 27. Podczas gdy znaczna część powieści Stephena Kinga dzieje się w rodzimym stanie autora - Maine (USA), akcja filmu rozgrywa się w Luizjanie (USA). Niemniej jednak, nazwisko głównego bohatera - Edgecombe - pochodzi od nazwy miasta w stanie Maine (USA). 28. W momencie, w którym Pan Dzwoneczek (Mr. Jingles) zostaje przedstawiony Elaine przez Paula, mysz miałaby już co najmniej 64 lata - to ponad 9 razy więcej aniżeli wiek najstarszej znanej myszy. 29. W filmie Paul Edgecomb opowiada historię Zielonej Mili Elaine. W książce Kinga spisuje ją. Pod koniec filmu kiedy Paul opuszcza cmentarz po pogrzebie Elaine widać za jego plecami nagrobki na których można odczytać słowa: "Greene" oraz "Story". 30. Tytuł filmu pochodzi od potocznej nazwy bloku śmierci "E", zwanego potocznie ostatnią milą, natomiast "zielona" wzięła się od koloru podłogi w tym bloku. 31. Pewnego dnia na planie pojawił się Stephen King i poprosił by usiąść na krześle elektrycznym, ponieważ chciał zobaczyć jakie to uczucie. Bardzo mu się to nie spodobało i kazał się uwolnić. 32. Michael Clarke Duncan nie chciał zagrać sceny, w której dotyka krocza Toma Hanksa, by uratować go od choroby. Na pomoc przyszedł worek wypełniony wodą i obydwaj aktorzy poczuli się znaczniej bardziej komfortowo na planie. 33. Paul grany przez Toma Hanksa ma brązowe oczy. Paul w wersji Daabsa Greera ma oczy niebieskie.
	.   Galeria zdjęć z filmu    Trailer z filmu